Deveti januar – uvod u genocid

Narodna skupština Republike Srpske usvojila je sa 63 glasa za i tri protiv Deklaraciju povodom zahtjeva za ocjenu ustavnosti Zakona o praznicima RS-a Ustavnom sudu Bosne i Hercegovine. Protiv su bili samo poslanici koalicije Domovina.

Deklaracijom je poručeno da NSRS neće ukidati Dan Republike – 9. januar, ukoliko bi Ustavni sud BiH proglasio dijelove Zakona o praznicima neustavnim.

Ovim entitetska skupština sebe proglašava većim pravnim autoritetom od državnog ustavnog suda, a Republiku Srpsku ustavno jačom od države BiH.

To je pravna besmislica, neustavan čin i antidejtonski akt. Vladajuće stranke u RS-u oglušile su se na upozorenja OHR-a, EU i SAD da ne osporavaju autoritet Ustavnog suda BiH i ne udaraju na Dejtonski sporazum.

U nelogičnom obrazloženju navodi se da je Ustav Bosne i Hercegovine nenadležan za vrijeme prije donošenja Dejtonskog sporazuma. Ali je nadležan u ovo vrijeme, a sporni zakon važeći je sada.

Taj datum, 9. januar, slavi se kao Dan Republike jer je tog dana 1992. proglašena Republika srpskog naroda Bosna i Hercegovina. To je bio neustavna čin kojim se htjelo cijelu BiH proglasiti srpskom i vezati je za Srbiju. U avgustu te godine ta nelegalna, nasilnička tvorevina – pod patronatom režima Slobodana Miloševića i odmetnutim ostacima JNA – promijenila je naziv u Republika Srpska.

Taj 9. januar je bio dio političko-vojno-obavještajno-propagandnog angažmana, organizovanog i dirigovanog iz Beograda, da se spriječi uspostava Republike Bosne i Hercegovine kao nezavisne države.

Referendum o nezavisnosti bh. države je uspješno održan, uprkos prijetnjama o opstrukciji s prostora gdje je vladala Srpska demokratska stranka. Oko 64 odsto glasača je izašlo na referendum i izjasnilo se za samostalnu državu gotovo stopostotno. Novu bh. državu priznale su početkom aprila tadašnja Evropska zajednica i SAD, a u maju je postala članicom OUN-a.

Svemu tome je predhodio neustavni i međunarodno nepriznati plebiscit u BiH, organizovan na prostoru pod kontrolom SDS-a na kojem su se Srbi s tih područja izjasnili za ostanak u već nepostojećoj Jugoslaviji. Slovenija i Hrvatska već su održale referendume o nezavisnosti. A počelo je kada je potrebna većina u Skupštini Republike Bosne i Hercegovine donijela odluku o nezavisnosti. Odlučivanje su bojkotovali poslanici srpske nacionalnosti koji su bili uz SDS i satelitske stranke.

Na tom zasjedanju, vođa SDS-a Radovan Karadžić je zaprijetio muslimanskom narodu u BiH nestankom. To je bila najava agresije i najtežih ratnih zločina.

Deklaracijom povodom incijative člana Predsjedništva BiH Bakira Izetbegovića, politička vrhuška u Banjoj Luci potvrđuje da je za karadžićevsku a ne dejtonsku Republiku Srpsku.
A taj dan, koji im je svetinja, 9. januar 1992., bio je, uz ostalo, uvod u genocid.